STÓRSLYS!

Ég lenti í hjólaslysi í gær. Alvöru hjólaslysi meira að segja.
Ég var á leiðinni í skólann, það var smá úði en þegar ég var búin að hjóla nokkra metra bætti hressilega í rigninguna og það var eins og hellt úr fötu. Á leiðinni í skólann þarf ég að fara undir brú og þar var fólk að bíða, hélt greinilega að það myndi stytta upp. Ég ákvað að bíða líka en hugsaði með mér eftir smá stund að ég væri hvort sem er orðin blaut og ákvað því að halda áfram. Í körfunni framan á hjólinu var ég með tösku/poka með bókunum í, bækurnar byrjaðar að blotna svo ég ákvað að reyna að setja plastpoka yfir til að bjarga málunum.
Svo held ég áfram nema þá fýkur plastpokinn af, ég reyni að laga þetta með annarri hendinni en missi stjórn á hjólinu á rennblauta veginum.
(Til að útskýra nánar þá er hjólavegur við hliðina á bílaveginum og vegrið á milli á þessum stað vegna hæðarmismunar, sem sagt hjólavegurinn liggur aðeins ofar en bílavegurinn.)
Ég er nú ekki alveg viss hvað gerðist nákvæmlega en ég flýg yfir vegriðið og niður á bílaveginn með hjólið og allt með mér.
Ég fékk nett panik kast liggjandi þarna í götunni, hélt að ég væri stórslösuð, pottþétt með gat á hausnum og myndi missa af fundinum sem ég var að fara á og tímanum seinna um daginn og hugsaði að ég kynni ekkert að fara til læknis og Jón væri ekki heima og hvað hefði eiginlega gerst ef strætó hefði verið að koma?
Mér tókst þó að skrölta á fætur, reyndi að halda andlitinu (gekk mjög illa), tala við fólkið sem var þarna um að það væri í lagi með mig (fann allavega ekkert blóð og gat labbað) og hjólaði aftur heim þar sem ég var gegnblaut frá toppi til táar. Hjólið mitt rispað, karfan beygluð og fötin skítug og blaut.
Ég rétt hafði tíma til að skipta um föt, reyna að róa sjálfa mig niður og koma mér í skólann til að fara á fund með mentornum mínum, henni Chris.
Þegar ég kom til hennar var ég greinilega ekki búin að ná mér og þegar hún spurði hvernig ég hefði það þá fór ég bara að skæla yfir öllu saman! Laglegur fundur það. En svo spjölluðum við um námið og mín plön um framtíðina og svona. Hún bauðst til að fara með mig til læknis en ég ákvað að þess þyrfti nú ekki.
Þvílíkt drama!

Afleiðingarnar voru hausverkur í allan gærdag, marblettur á löpp, rispa á baki, afar stíf og aum
öxl og myndarleg kúla á haus.

En meira drama, mér var sagt í gær að ein gríska stelpan ætlar að hætta í náminu. Henni finnst þetta svo erfitt og mikið álag. Það er búið að vera mikið af skilaverkefnum og kynningum og henni finnst líka hún ekki geta komið efninu frá sér á ensku eins og hún vill. Hún er hætt að sofa fyrir stressi og ég veit ekki hvað og hvað.
Hún var í viðtölum og e-ð í gær á meðan við vorum í tíma en svo ætluðu nokkrir krakkar að hitta hana og heyra í henni hljóðið. Ég frétti á morgun hvernig þetta mál hefur endað.

Við Jón fórum aftur á móti í afmæli til Wim í gærkvöldi. Hér í Hollandi er ekki verið að troða í mann veitingum, nei, þú færð eina kökusneið. Ég var búin að heyra þetta frá Íslendingum sem búa hér og þetta passaði. Jú svo voru flögur í skál.